استانداردهای بین المللی روغن

shahreroghan
آخرین بروز رسانی: 10 مهر 1403
بدون دیدگاه
3 دقیقه زمان مطالعه
استاندارد روغن ACEA

چهار سازمان اصلی که به تنظیم و ارائه استاندارد اقدام نموده اند عبارت اند از:

  •  The Japanese Automotive Standards Organization: JASO
  • سازمان استانداردهای خودرویی ژاپن
  •  International Lubricant Specification Advisory Committee: ILSAC
  • کمیته بین المللی مشاوره مشخصات روانکار
  • API: The American Petroleum Institude
  •  موسسه فرآورده های نفتی آمریکا
  • ACEA: The European Automotive Manufacturer’s Association
  • انجمن خودروسازان اروپا

ACEA

یکی از چهار استاندارد اصلی مورد استفاده جهت تطبیق مشخصات فنی روانکارهای تولید شده، استاندارد ACEA  می‌باشد که مخفف یک عبارت به زبان فرانسوی به معنی انجمن خودروسازان اروپا می‌باشد.

The Association des Constructeurs Europeens de I’ Automobile

این استاندارد برای اولین بار در سال 1996 منتشر شد و جایگزین استاندارد CCME سازندگان خودروی بازار مشترک اروپا گردید. شایان ذکر است اعضا این استاندارد 15 شرکت بزرگ خودروساز می‌باشد که شامل موارد زیر می‌باشد:

Ferrari, Daimler Truck, DAF, BMW group, IVECO group, Hyundai, Honda, Ford, Nissan, Mercedes-Benz, Jaguar Land Rover (JLR), Volvo, Renault group, Toyota, Volkswagen group

این استاندارد چهار سطح کیفی (A,B,C,E) و مشخصات فنی برای روانکارها در نظر گرفته است که در مقایسه با استانداردهای آمریکایی سخت گیرانه تر و جامع تر می باشند.

این استاندارد 3 گروه اصلی برای طبقه بندی روغن در نظر گرفته شده است.

  • A/B

(A) برای موتورهای بنزینی

(B)  برای موتورهای دیزلی های سبک

  • C

برای خودروهای دارای مبدل کاتالیستی

  • E

برای موتورهای دیزلی سنگین

  1. طبقه بندی A/B

این طبقه بندی برای استاندارد روغن مورد استفاده در موتورهای بنزینی و دیزلی به خصوص خودروهای سواری و دیزلی سبک می‌باشد. کلاس‌بندی از سطح A1/B1 تا سطح A7/B7 بسته به انواع موتورهای طراحی و ساخته شده انجام شده است.

به عنوان مثال سطح A3/B3 به روغن مورد استفاده در موتورهای با عملکرد بالا و دوره تعویض روغن طولانی‌تر اشاره می‌کند. در حالی که A7/B7 به روغن موتور با پایداری و دوره تعویض بالاتر برای خودروهای سواری و دیزلی سبک با موتور دیزلی پاشش مستقیم (DI) اشاره می‌کند.

این روغن‌ها (A7/B7) علاوه بر روانکاری، محافظت موتور در مقابل خوردگی و سرعت پایین پیش احتراق برای موتورهای بنزینی توربو‌ شارژ با پاشش مستقیم را انجام می‌دهد، در موتورهای دیزلی پیشرفته با پاشش مستقیم از ایجاد رسوب در کمپرسور توربوشارژ (TCCD) نیز محافظت می‌کنند

  1. طبقه بندی C

این گروه برای روغن‌های سازگار با مبدل‌های کاتالیستی در خودروهای سبک با سیستم کنترل آلودگی از جمله کاتالیست سه‌گانه (TWC) و فیلتر ذرات دیزل (DPE) طراحی شده است. این گروه از روغن‌ها دارای SAPS (خاکستر سولفات، فسفر و گوگرد) پایین تا متوسط می‌باشند که نشان دهنده غلظت کم این عناصر برای جلوگیری از مسمومیت کاتالیست و مسدود شدن فیلتر ذرات است. لازم به ذکر است که این گروه از طبقه بندی C1 تا C6 را در بر‌می‌گیرد.

برای مثال: روغن‌های C2 دارای پایداری برای وسایل نقلیه مطابق با DPF و TWC می‌باشد که برای موتورهای با عملکرد بالا، اصطکاک کم، گرانروی پایین و SAPS متوسط طراحی شده است.

  1. طبقه بندی E

گروه E برای موتورهای دیزلی سنگین تهیه شده است. این روغن‌ها از رنج E2 تا E11 برای استفاده در انواع موتورهای دیزلی تحت شرایط سخت کاری و دوره های تعویض طولانی طراحی شده اند. این محصول با الزامات آلودگی مختلف از جمله EURO3 تا EURO6 مطابقت دارند.

برای مثال روغن‌های E4، روغن های دارای پایداری عملکرد و طراحی شده برای دوره ها تعویض بسیار طولانی و مطابق با استانداردهای EURO3 تا EURO5 براساس الزامات آلودگی می‌باشد. این روغن‌ها به طور معمول و عمدتا سینتتیک می‌باشند.

بدون دیدگاه
اشتراک گذاری
اشتراک‌گذاری
با استفاده از روش‌های زیر می‌توانید این صفحه را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.
کپی لینک